Naar aanleiding van een post over Dalí, vergeleek ik hem de andere dag met Turner. Nu blijkt dat dhr Snor echt een hekel had aan mijn landgenoot:
Een totale ramp, het hoogtepunt van romantische sentimentaliteit, en het tastbare bewijs dat het onmogelijk is om tegelijkertijd Engelsman en grote schilder te zijn.
Wat ik niet snap is hoe deze handelaar in vage rommel en uitgesproken bewonderaar van Hitler en Franco steeds bon ton bleef terwijl Leni Riefenstahl het nogal moeilijk had na de oorlog.
Similar posts
- Ik ben aan een nieuw leven begonnen
Van een gesprek tussen Felip Vivanco, Ketty Calatayud en Ronaldinho/Assis Moreira in La Vanguardia van 2003/8/29 In Parijs moest ik m’n haar - Treinen: Dalí vs Turner
Toen ik in Londen werkte, nam ik af en toe een paar uurtjes vrij onder het smoesje van een vergadering met - Dr Andreu en z’n toverpillen
Een man loopt de apotheek binnen en zegt dat z’n keel zeer doet. Zegt de apotheker: “Ik heb wat pillen van - Roekoe de manpoes
Serra del Grau tussen Ponts en - Terug naar het land
Volg-de-kale is nog jong maar begint nu als een Engelse trein te lopen: misschien komt het ooit eens een keer aan.
Comments