Vuilnis

hipocondría demagógica heeft een leuke entry over weer zo’n teleurstellende tentoonstelling bij ons centrum voor contemporaine kunst, het CCCB; deze keer gaa het over slechte smaak, want slechte smaak is eindelijk in hier. Ik heb bij het CCCB nog nooit iets goeds gezien, omdat ze altijd op volkomen fantasieloze en arrogante wijze willen uitleggen precies hoe het volgens hun dogma in elkaar zit – kijk hoe postmodern ik ben! – met als gevolg dat er weinig ruimte overblijft voor exhibits. (Hun website is hetzelfde – veel design, weinig inhoud.)

Gelukkig hoef je niet naar de expositie, omdat onze hypochonder gelinkt heeft naar real world voorbeelden van ongeveer alles wat ze hebben, waaronder het werk van Tuig van Jehova auto-epigoon Margaret Keane. Na een beetje nare ontsnapping aan leden van haar sekte in een Amsterdams flatgebouw, is dit gedichtje van Cornelis Putemmer (wie?) altijd in mijn geheugen blijven hangen:

Ik was het op een morgen zat:
“Jehova dit, Jehova dat”
die twee bleven maar zuigen.

Ik heb ze van het balcon gegooid.
Gestraft hiervoor zal ik wel nooit.
Er waren geen getuigen.

Niet thuis proberen.

Similar posts

Back soon