It will surely be taken as a compliment if I say that Youp van ‘t Hek reminds me a bit of Tarragona’s finest:
Gelukkig was ik in Spanje en niet alleen in Barcelona. Zondag zat ik ruim op tijd in de trein naar Tarragona. Op naar de topper Nastic tegen Sevilla, de koploper op dat moment. Nastic is te vergelijken met RKC. Beeldschoon bouwvallig stadionnetje met uitzicht op zee. Een stadion waar de bal nog uit kan. Een hoge poeier kan belanden in het zoute water. Het stadion was uitverkocht en mijn neef en ik hadden de laatste twee kaartjes. Tussen de nootjes etende Spaanse gezinnen. Ik denk dat ik de slechtste wedstrijd van mijn leven heb gezien. Maar wat was het leuk. Het zonnetje, de zee, de mensen en de trommelaar. Een dikke man die voor aanvang trommelend over het veld struint en het publiek opjut. Publiek dat zich overigens niet laat opjutten. De blikkerige speaker, het ontroerende orkestje en de veertienduizend mensen die pal achter hun clubje staat. Het clubje dat zo goed als zeker degradeert. Maar het won wel van Sevilla en bewees het machtige Barcelona daarmee een enorme dienst. 1-0. Een fladderende kopbal. Een ziekenhuisgoal in een nattekrantenpot. Maar gezellig. Zo gezellig.
I’m pretty sure the last two sentences are the chorus of a 40s song, but I can’t remember which one.
Similar posts
Back soon
Comments