Een paar dagen geleden stelde de PSOE (± de PvdA) voor om twee van onze landelijke politiekorpsen, de Guardia Civil en de Policía Nacional, samen te voegen. De regerende PP wees het voorstel terecht af als een poging van de socialisten – die al ten dode zijn opgeschreven in de herfstverkiezingen – om electoraal voordeel te halen uit een thema waar zij zelf niets aan te verliezen hebben. Toch zal het idee over een paar jaar terug keren op nationaal niveau en onder een PP regering, omdat je hierdoor kosten kan drukken, efficiëntie en bedrijfscultuur verbeteren, en omdat er al een dergelijke landelijke trend bestaat: in Catalunya, bijvoorbeeld, worden sinds twintig jaar de taken van de Guardia Civil en de Policía Nacional langzamerhand overgenomen door een regionaal korps, els Mossos d’Esquadra.
De Mossos (= ± De Grote Kerels) hebben hun oorsprong in een knokploeg opgericht in 1721, in de beginjaren van het hernieuwde Spaanse bewind in Catalunya, die handelsreizigers en degelijk volk moest beschermen tegen bandieten. Overgenomen door de staat, hun getallen, taken en verschijning wisselden gedurende lange tijd als gevolg van veranderende politieke en financiele omstandigheden. Hun wedergeboorte, begin jaren 80, was nogal moeilijk, niet alleen wegens algemene vrees voor de overlevingskansen van de nieuwe democratie, maar ook omdat ze – volgens de bestaande korpsen – niets te doen hadden. Het gevolg: ze begonnen met taken die niemand anders wilden aannemen, zodat dat ze waarschijnlijk het eerste Spaanse korps waren dat gezinsgeweld serieus nam.
Een van hun eerste momenten van mediaglorie kwam tijdens de rellen in Sant Adrià de Besòs in oktober, 1990. De gemeente wilden midden in een ruwe arbeiderswijk sociale woningen gaan bouwen voor zigeuners uit La Mina, een dichtbijgelegen stukje niemandsland met een extreem antisociale reputatie. De locals zagen het niet zitten en gingen op nogal energieke wijze actievoeren. De rellenbrigade van de Policía Nacional kwam, zag, en verloor, waarop de Mossos ten strijde trokken. Ondanks de door de buren georganiseerde retourservice (zie foto), raakten ze zo snel door hun rubberkogels heen, dat ze gebruikte exemplaren moesten terugkopen van zigeunerkindjes à 100 pesetas per stuk, en een wagen moest worden gestuurd naar Zaragoza om nieuwe te kopen van hun Baskische collega’s, de Ertzaintza. Na bemiddeling van Manolo, de plaatselijke zigeunerkoning, besloot de gemeente toch alsnog om van het plan af te zien.
Data en foto: Pere Jané’s institutionele geschiedenis, Crònica d’un Compte Enrere: Història Recent dels Mossos d’Esquadra (Barcelona: Dèria, 2003).
Similar posts
- We’re all going on a (hick) summer holiday
En waarom hebben ze niet gebeld? Ik heb m’n jurk net laten repareren. Ik weet niet precies hoe het zit in Liberia, - Terug naar het land
Volg-de-kale is nog jong maar begint nu als een Engelse trein te lopen: misschien komt het ooit eens een keer aan. - Vlaggenoorlog
Plaatselijke symbolen - Bierdrinken in China
Onderzoek van Kirin in Japan Today toont aan dat China in 2002 met 235,8 miljoen hectoliters ‘s werelds grootste brouwer - Haussefeestje?
De bouw in
Comments